Fasola
Fasola (Phaseolus L.) jest rodzajem z rodziny motylkowatych obejmującym około 200 gatunków roślin rocznych i wieloletnich, pnączy i półkrzewów. Uprawia się około 20 gatunków, z których największe znaczenie w ZSRR ma fasola zwykła. Do gatunku Ph. vulgaris należą roczne, dwuletnie i wieloletnie pnącza z dużymi, jajowatymi, zaostrzonymi listkami. Liście trój- listkowe. Kwiatostany groniaste, wyrastające w pachwinach liści, rzadziej wierzchołkowe, złożone z 2—15 kwiatów osadzonych parami na długich szypułkach. Strąk długości 7—28 cm. Nasiona zwykle duże. Roślina samopylna, ale możliwe jest zapylenie obcym pyłkiem (nasiona mieszańcowe stanowią czasem 5%).Głównym podgatunkiem fasoli zwykłej jest ssp. vulgaris. Odmiany uprawne dzieli się na szparagowe (bez pergaminowej warstwy w ścianie strąka) i uprawiane na nasiona (z pergaminową warstwą). Fasola jest starą rośliną uprawną tropikalnej Ameryki. Dobrze zachowane nasiona fasoli znaleziono w zabytkach kultury sprzed okresu Inków. Nasiona fasoli są często znajdowane w wykopaliskach starej kultury peruwiańskiej i meksykańskiej. Do Europy fasola dostała się po pierwszych wyprawach Kolumba. W Rosji i Gruzji znana była od XVII w. Jako roślinę leczniczą znano fasolę od najdawniejszych czasów. Proszkiem z wysuszonych, rozdrobnionych strąków posypywano chore miejsca skóry (świeże rany, oparzenia, egzemy, róża). Proszek ten stanowił podstawę do sporządzania pigułek. Później odwary i wyciągi ze strąków fasoli stosowano jako środek leczniczy przeciw cukrzycy.
