Batat
Batat należy do najbardziej na kuli ziemskiej rozpowszechnionych tropikalnych i subtropikalnych roślin bulwiastych. Powierzchnia jego uprawy stanowi 65% powierzchni obsadzanej ziemniakiem. Rodzaj ten należy do rodziny powojowatych i liczy ponad 400 gatunków.
Największe znaczenie lecznicze i gospodarcze mają gatunki: batat, czyli wilec ziemniaczany lub ziemniak słodki
Batat, czyli ziemniak słodki, jest jedynym gatunkiem z tego rodzaju dającym jadalne bulwy. Pochodzi od rośliny Ameryki tropikalnej. Rozprzestrzeniony jest w tropikach i subtropikach, ale spotyka się go w rejonach ciepłych i umiarkowanych. Nie jest znany w stanie dzikim. Największe powierzchnie jego uprawy znajdują się w Indonezji, Japonii, Chinach, na Filipinach, w Indiach, Tanzanii, Brazylii i USA, a w Europie — w Hiszpanii. W ZSRR roślina ta dawała wysokie plony w Azji Środkowej, zwłaszcza w Turkmenii, ale z powodu niedostatecznej propagandy i nieumiejętności wykorzystania w kuchni uprawę zlikwidowano. Średni światowy plon batatów wynosi 7—10 t z 1 ha (przy wysokim poziomie agrotechniki — 55—60 t z 1 ha).
Jest to roślina wieloletnia, ale na ogół uprawia się ją jako jednoroczną. Tworzy łodygę płożącą się długości 1—5 m, ukorzeniającą się w węzłach, a na korzeniach — duże bulwy pochodzenia korzeniowego. Bulwy nie mają oczek; po posadzeniu bulw kiełki wyrastają z ukrytych pączków. Bulwy mają różny kształt i barwę, są bogate w skrobię i cukry (masa bulwy 200—250 g, ale zdarzają się ważące do 2—3 kg). Liście duże i małe, skrętoległe, palczasto wrębne. Kwiaty osadzone po 3—4 lub pojedynczo w pachwinach liści. Kielich pięciogwiazdkowy. Korona duża, lejkowata, zrosłopłatkowa, czerwonofioletowa, czerwona, różowawa lub biała. Zalążnia dwukomorowa z dwoma zalążkami w każdej komorze. Roślina obcopylna. Owoc — kulista, sucha torebka z 1—2 (3—4) nasionami. Niektóre odmiany nie kwitną i nie owocują. Batat rośnie i rozwija się normalnie w temperaturze 20—30°C. Okres wegetacji trwa od 3 do 6 miesięcy, zależnie od odmiany i warunków uprawy.Roślina dostała się do Starego Świata (Oceania) na długo przed podróżami Kolumba. Jest rzeczą zupełnie możliwą, że po raz pierwszy przywieźli ją Peruwiańczycy, którzy dotarli do Polinezji. Wyprawa „Kon-Tiki” potwierdza to przypuszczenie. Ekspedycja Cooka stwierdziła, że batat uprawiany był na Nowej Zelandii przez półdzikich Maorysów. Na 500 lat przed naszą erą uprawiano batat na Wyspach Hawajskich. Do Europy i Afryki roślina ta dostała się po odkryciu Ameryki. Na początku XVI w. plantacje batata znajdowały się już na Wyspach Kanaryjskich, skąd Portugalczycy rozprzestrzenili go w Afryce. Do Hiszpanii dostarczony został przez Kolumba. Do Francji dostał się w 1750 r., ale ani tam, ani w Rosji uprawa batata nie rozwinęła się, ponieważ ludności nie przypadła do smaku słodkość bulw. Do Rosji sprowadzały batat niejednokrotnie Ogrody Botaniczne w Batumie i Suchumi.
