Kapar ciernisty
Kapar ciernisty jest półkrzewem o ścielących się gałęziach, z rodziny kaparowatych. Uprawia się go w Europie Zachodniej, Azji, Afryce Północnej i Ameryce Północnej, w południowej Francji — od 1536 r. Liście są okrągłe, z kulącymi przylistkami, kwiaty duże, białe, jasnoróżowe lub z lekka żółtawe, z licznymi pręcikami i słupkiem, osadzonymi na trzonkowatym wydłużeniu dna kwiatowego (gynofor). Owocem jest strączkowata jagoda z czerwonawym miąższem. Owoce zawierają około 18% białka i około 36% tłuszczu, nasiona — do 30% tłuszczu, a pączki.
Na plantacji (zachodnia Europa) plon z jednej rośliny waha się od 0,5 do 3 kg kaparów. Najlepsze odmiany współzawodniczą w dochodowości z winoroślą.
Spożywa się zamknięte pączki kwiatowe (kapary), młode owoce i końce pędów (ostatnie solone lub marynowane). Kapary solone lub marynowane stanowią przyprawę do zup, dań mięsnych i rybnych oraz sosów; nadają potrawom przyjemny, kwaskowaty smak. Jako przyprawę i zimną zakąskę ceni się na Kaukazie kwaszone młode gałązki z pączkami kwiatowymi. W Armenii i Ferganie jada się dojrzałe owoce. Korzenie służą do barwienia tkanin na brązowozielony kolor. Kapar ciernisty jest dobrą rośliną miododajną.
W lecznictwie ludowym odwary z kory kaparów stosowane są przy nerwicach (zwłaszcza histerii). Świeżą korę korzeni żuje się w przypadku bólu zębów. Suchą sproszkowaną korę korzeni lub odwar stosuje się zewnętrznie w celu leczenia ran i wrzodów.
